خاطرات زندگی یک نویسنده

داشتم به ۳۰ سالگی ام فکر میکردم
به یک روز معمولی ام،
که صبح بلند میشوم،میروم به دفتر انتشاراتم سر میزنم.دور میزها میچرخم و کارها را با ظرافت انجام میدهم.
با اینکه تا نیمه های شب بیدار میمانم و مینویسم هنوز عینک به چشمهایم ننشسته.عصرها کنار کسی که عاشقانه میپرستمش روی صندلی راحتی لم میدهیم،من برایش از روزهایی میگویم که سرم باد داشت و دنبال دردسر میگشتم،یک دانشگاه را از دست خودم آسی کرده بودم.او میخندد و میگوید که هنوز هم بزرگ نشده ام.من شده ام یک زن جوان با یک دختر یک ساله.اما مثل همین ۲۰ سالگی ام جیغ میزنم و میخندم.
تو اما نمیدانم کجایی؟با عشق یا بی عشق؟اما میدانم هنوز من را ته ذهنت داری،درست بین خنده هایت کتاب من را روی میز میبینی و با دیدن نامم جای مُهر انتشارات خنده روی لبهایت خشک میشود و جایش را به لبخندی تلخ میدهد.
از آن روز است که دیگر نتوانی من را از فکرت بیرون بیندازی و تو میمانی و عذابی که تا آخر عمر راه گلویت را میگیرد.
روزهای زیبای جوانی ام را نه با غصه خوردن گذراندم،نه با فکر کردن به تو. من رفته ام پی کارم،خودت مرا فرستادی من هم رفتم. دلم را که شکستی سرم به سنگ خورد،تازه به خودم آمدم و آدمها را شناختم.
از آن روز دیگر من آن دختر ضعیف نبودم،دلم را که زمین انداختی فهمیدم نباید به هر کسی آنقدر بها بدهم که مهرم را با بی مهری جواب بدهد.دلم را که زمین انداختی فهمیدم نباید هر کسی را آنقدر جدی بگیرم و بزرگش کنم که بالای سرم بایستد و با غروری که من بهش داده ام زیر پا لهم کند.
آن روز که به خاطر یارت دلم را شکستی فکرش را نمیکردی از همان ناحیه ای که قلبم را شکاندی همان یار عزیز قلبت را بشکند.شاید فکر نمیکردی دنیایمان برعکس بشود،ولی باید بگویم نه!من شدیدا معتقدم که خدا از دل شکسته نمیگذرد،که زمین گرد است و‌ دیر یا زود نیکی و بدی به سمتمان برمیگردد.من شدیدا معتقدم که خدا هر چقدر که ما دوستش نداشته باشیم باز هم حواسش به ما است.میداند کی و کجا آنطور که دلمان شکست جبرانش کند.
آری من به گرد بودن زمین شدیدا معتقدم...

کارآموزی مزخرفم تموم شد.
واقعا دوست داشتم همشو آزمایشگاه باشم،ولی بخشای دیگه هم رفتم که به نظر خودم کار مفیدی نکردم.و من با هر عملی که مفید نباشه و خنثی باشه مشکل دارم و عصبی میشم.
اینم یه نوع درسه دیگه:تقویت اعصاب،عصبی نباش،اگر اوضاع بر وفق مراد نبود چه کنیم؟
از تجربیاتی که کسب کردم بگم براتوووون:
۱.چگونه با آتش و الکل حرکات نمایشی انجام دهیم؟
۲.چگونه شربت های خانگی درست کنیم؟
۳.در محیط کاری مردانه چگونه خود را موفق نشان بدهیم؟
۴.چگونه از زیر (بیگاری)در برویم؟
۵.چگونه هلو خشک کنیم و خوشه انگور ریز کنیم؟
۶.از اطلاعات کارآموزان سال بالایی استفاده کنیم.
۷.با همه کارکنان اداره جات خوب باشیم حتی آبدارچی(بعضی موقعا کار آدم به همون یه نفر گیر میکنه دیدم که میگم:/ )
۸.همیشه آرام و شمرده حرف بزنید تا بقیه درست حرفتان را متوجه بشوند.
 مجموع اینا رو میگن چی؟درس زندگی!
بله پوستمم کنده شد ولی اشکال نداره.فقط اینکه هر کی میفهمید کارآموزم کلی کار و پرونده نامرتب میریخت سرم.رحم کنید خوووووب :(

هوا داره رو به خنکی میره.تابستون امسال خیلی سخت بود برام،مخصوصا مرداد ماه،خدا کنه شهریور اوضاع بهتر بشه :(

راز سایه،نویسنده دبی فورد

خودم هنوز کامل نخوندمش،ولی به نظرم بین همه کتابای روانشناسی که هدفشون فقط سیاه کردن کاغذه و بس،این کتاب بسیاررررر کارآمد بود برام.
من کتابا و مقاله های روانشناسی زیادی خوندم،به نظرم همه شون یک چیز هستن...مسخره،چرت و پرت و مناسب برای پر کردن جیب نویسنده.
آخه کی تا حالا تونسته با خوندن یه کتابی درباره راز موفقیت واقعا موفق پولدار و خوشبخت بشه؟کدوم آدمی با کتاب تربیت فرزند تونسته یه فرزند باهوش،اجتماعی وتوانمند تربیت کنه؟
زندگی تجربه است،هر کتاب یه تجربه.
ولی بعضی کتابا واسه اداره یه زندگی کافی نیستن.
با همین جبهه سنگین شروع کردم به خوندن این کتاب.
خلاصه بگم درباره صداهای درونی مغز ما صحبت میکنه.نویسنده بر این باور است که هر کدوم از ما آدمها یک داستان زندگی داریم که مثل اثر انگشت مختص خود خودمونه و با بقیه فرق داره،این داستان ممکنه تلخ همراه با صداهای منفی،شکست های احساسی و کمبود ها باشه یا برعکس،یک داستان درخشان همراه با حس رضایت و خوشبختی و کامروایی.
در ادامه نویسنده توضیح میده که سرشت ما الهی است،خداوند هر آن چیزی که از خوبی ها و خوشبختی ها بوده در وجود ما نهادینه کرده.این وظیفه ماست که راه خودمون رو پیدا کنیم و خودمون رو به نیک فرجامی برسونیم.
بعد از توضیح کامل اینکه هیچ انسانی واقعا بدبخت نیست به این نکته مهم تاکید کرده که باورهای ما واسمون یه دنیای ذهنی درست کرده که مثل یک کپسول ما رو در بر گرفته.دنیای ما با اون چیزی که واقعا داره برامون اتفاق میفته خیلی فرق داره اما تاثیرات مستقیم داره روی اتفاقاتی که برامون میفته.
یعنی اگه ما همواره به خودمون تلقین میکنیم که هیچکس منو دوست نداره،آدمها قابل اعتماد نیستن،من خیلی بدبختم میبینیم دنیامون به طرز عجیبی توسط نیروهای منفی احاطه شده که دائما برامون بدشانسی میاره.
دوستامون رو از دست میدیم،دائما دنبال تغییر خودمونیم که دیگران دوستمون داشته باشن،همش دنبال پیدا کردن مشکل خودمونیم.در صورتی که اشتباهه!!آره کاملا اشتباهه!!
اگه شما هم ازین دست صداهای درون مغزی دارید که افکار منفی رو بهتون القا میکنه باید هشدار بدم در معرض خطرات جدی قرار گرفتید!!
اولین قدم برای بهتر شدن اینه که قبول کنید،این شما هستید!با همه ضعف هایی که فکر میکنید ضعفه(اما در واقع یک‌ موهبته)،با همه کاستی ها،اخلاقهای غیر قابل تحمل و...این شمایید!کسی حق نداره بگه باید خودتونو عوض کنید. اجازه بدید کسایی که نمیتونن تحملتون کنن برن،اینجوری هم شما راحتید هم اونا.
شده تا حالا جسمتون یه جا باشه و فکر و ذکرتون در یک عالم دیگه سیر بکنه؟آیا شده حس بکنید چقدر زندگیتون مزخرفه چون از مسافرتی که رفتید هیچی نفهمیدید چون همش تو فکر رسیدن به خونه بودید؟
اینها همش یه نقطه است توی مغز که شما رو داره کنترل میکنه.
در ادامه نویسنده سعی میکنه نشون بده چجوری از این افکار در جهت مثبت استفاده کنید،چجوری این صداهای منفی رو تبدیل به امواج مثبت کنید.
راز شادی تو زندگی همینه،اینکه شما ذهنتون رها باشه،افکارتون مثبت باشه.
وقتی به این نقطه برسید کم کم آرزوهاتونو هم میبینید،وقتی با خودتون آشنا بشید،کم کم میفهمید تمام این مدت لازم نبود دنبال خوشبختی بگردید،خوشبختی همینجاست،در همین لحظه.
اگه باور داشته باشید که به چیزی میرسید حتما همون طور میشه و برعکس اگه دائما ساز مخالف بزنید دنیا هم طوری تغییر میکنه که شما رو در جهت اون افکار منفی پیش ببره.
پس میبینید که همه چیز دست شماست.:)
شدیدا پیشنهاد میکنم این کتاب رو بخونید،با وضعیت الان جامعه و همه گیر شدن افسردگی فکر میکنم بهترین راه برای درمان خودتون این کتاب باشه.
اگه کسی این کتاب رو خونده ازش میخوام نظرش رو بگه.
کتابای ازین دست مفید هم معرفی کنید.

این ۲۰ تومنی را بگیرید،

کمی از آن "دلخوشی" ها برایم بگذارید

کمی هم از آن شیشه رنگی که رویش نوشته اید "بوی شمعدانی".چند دسته گل یاس می‌خواهم،از همان هایی که کنار ایوان خاطرات می رویند...

این ۲۰ تومنی را بگیرید،یک دسته موی مشکی که در آسیاب سفید نشده میخواهم...

کمی هم "میوه باغ شادی" می‌خواهم،

کنار چای هل دار بدجور میچسبد شیرینی  تکرار روزهای خوش...

همه این ها را برایم حساب کنید لطفا،

آها راستی!...

تا یادم نرفته بگویم که "جوانی" ام سلام رساند و گفت:

اگر میشود عینکم را تعمیر کنید.

چند سالی میشود که او را ندیده ام

گمانم دوباره نمره چشمهایم بالا رفته...

امروز سین کنکور ریاضی داره و ما همه از دیروز کلی استرس داریم
دو روز پیش امتحانم تموم شد و برگشتم خونه
حالام که از شیش صبحه بیدارم
بچه‌ها لطفن براش دعا کنید تا موفق بشه
همه بچه‌های کنکوری موفق بشن و نتیجه زحمتاشونو ببینن.
خدایا همه این کنکوریا رو کمک کن.
خب بریم یکم بخوابیم ببینم میشه یا چی؟

سخت ترین امتحان ترمت باشه
سه واحدیم باشه
امتحان عملی هم داشته باشه
ولی حس درست نباشه :(
چیکار کنم؟!